Kasiny Świat : Robbie Williams swinguje w Royal Albert Hall

piątek, 30 stycznia 2015

Robbie Williams swinguje w Royal Albert Hall

W miniony weekend naszła mnie ogromna chętka na dawkę dobrego swinga i jazzu, więc po raz kolejny oglądnęłam sobie koncert Robbiego Williamsa z Royal Albert Hall z 2002 roku. Jak dla mnie jest to najlepszy, najpiękniejszy i najbardziej wzruszający koncert jaki dał w życiu. Należy dodać że to niezwykły zaszczyt dla artystów występować w takim miejscu jak ta wspaniała sala i nie każdy może sobie na to pozwolić. Ale Robbie bez wątpienia na to miejsce zasłużył o czym przekonacie się oglądając ten występ od początku do końca. Dając ten koncert w towarzystwie słynnej orkiestry symfonicznej pod batutą Steve'a Sidwalka pokazał nie tylko niezwykłe możliwości wokalne ale także udowodnił jak dobrze jest zorientowany w takich gatunkach jak swing i jazz, które postanowił reprezentować tamtego wieczoru (świetnie zna wszystkie swingowe standarty gdyż lubuje się w nich od dziecka). Muszę przyznać że facet jest po prostu rozbrający i naprawdę trudno znaleźć drugiego takiego współczesnego piosenkarza, który by tak doskonale odnajdywał się w tym stylu jak on. Owszem, znam takiego jednego, ale nie jest to ani Michael Buble ani Matt Dusk. Ci dwaj panowie zdecydowanie zostają daleko za panem Williamsem, a przynajmniej mnie niezbyt porywa sposób w jaki śpiewają. Robbie natomiast, nie dość, że niesamowicie śpiewa to jeszcze ma ten swój oszałamiający urok osobisty, swoisty szyk i to coś w głosie, co sprawia że te piosenki świetnie do niego pasują, wręcz idealnie tak jakby zostały specjalnie dla niego napisane.

Podczas tamtego koncertu nasz szalony uwodzicielski Robert zabłysnął w repertuarze takich gwiazd jak Frank Sinatra, Sammy Davis Jr czy Dean Martin, pojawiły się też inne kawałki z jego własnego reprtuaru (Have You met Miss Jones, I will talk and Hollywood listen czy Mr Bojangles) oraz piosenka Beyond the see z reprtuaru Jacka Lawrenca, wszystkie w podobnym klimacie. Każdy z wykonanych przez niego coverów brzmi doskonale ponieważ ten artysta czuje swing tak jak mało kto, jego mocny zmysłowy głos wydaje się być stworzony do tego typu utworów. Dobra interpretacja coverów to wielka sztuka i nie każdego piosenkarza na nią stać. Kiedy odkryłam ten koncert byłam pod ogromnym wrażeniem, zakochałam się w wykonaniach Roba od pierwszego usłyszenia. Trudno mi było uwierzyć w to, że można tak zaśpiewać te piosenki - z pasją i wyczuciem. Od tamtej pory Robbie jest jednym z moich ukochanych artystów obecnej dekady i cały czas mnie w tej kwestii zaskakuje. Słuchając jak śpiewa zauważam w tych coverach taką specyficzną lekkość i zarazem niepowtarzalny styl, które działają na mnie w trudny do opisania sposób, aczkolwiek są to cudowne wrażenia. Uwielbiam taką muzykę, która daje mi radość i zachwyca. Uwielbiam, gdy artysta dzieląc się z innymi swoją pasją potrafi dać z siebie wszystko żeby ich zauroczyć, poruszyć i rozbawić. Takich artystów podziwiam i szanuje.

Wśród zaproszonych gości znaleźli się bliscy przyjaciele Robbiego, między innymi aktor Jon Lovitz, którego poznał w USA, Jonathan Wilkes urocza Jane Horrocks o aksamitnym głosie oraz najważniejsza dla niego osoba czyli jego mama, która przez cały występ nie posiadała się z dumy jakiego ma uroczego i utalentowanego syna. Wcale jej się nie dziwię, ja sama momentami ryczę, a będząc tam ciałem i duchem pewnie bym padła z wrażenia i więcej nie wstała. Najbardziej wzruszające wykonanie to oczywiście cover Sinatry My way. Dosłownie powala mnie moc i niesamowita wrażliwość Robbiego z jaką zaśpiewał ten wielki niezapomniany nieśmiertelny przebój. Nie licząc tego utworu najbardziej podobały mi się Me and my shadow, Mack the knife, It was very good year, Well, did You Evah, One for my baby, Beyond the sea, Have You met Mr Jones. Widząc jego szalone taneczne popisy i spontaniczność sama zaczynam pląsać, ponieważ.... no nie da się przy tym gościu usiedzieć spokojnie na tyłku. Z tego też względu kupiłam bilet na jego koncert w Krakowie. Z pewnością będzie to eksplozja energii i wspaniałej muzyki. Nie wyobrażałam sobie, że mogłoby mnie kolejny raz zabraknąć na jego show. Każde jego show dosłownie rzuca publikę na kolana i nie brak w tym też dobrego smaku. Można go śmiało nazwać fenomenem dzisiejszych czasów. Większość utworów z tego koncertu znalazła się na albumie pt. Swing when You winning. Żałuje tylko, że podczas tamtego wieczoru zabrakło wspólnego występu Roba z Nicole Kidman w coverze Something stupid, który promował wspomniany album za sprawą doskonałego  clipu o uroczym świątecznym charakterze. Jednym słowem coś pięknego, naprawdę świetnie się oboje zgrali głosowo i wizualnie. Ogólnie rzecz biorąc cały materiał zawarty na tym albumie w pełni oddaje atmosferę czasów, w których swą sławą cieszył się mistrz Sinatra i inni współcześni mu artyści. Większość piosenek z płyty  Swing when You winning nagrał Robbie tam, gdzie nagrywali najwięksi przedstawiciele tego gatunku, a mianowicie w Capitol Recording Studios w Los Angeles. Słuchając czegoś takiego z pewnością można się rozmarzyć, zapomnieć totalnie o całym świecie i to jest właśnie fantastyczne.

Swing jako gatunek ściśle związany z jazzem to muzyka która przenosi nas w klimat magicznych lat 30 - tych oraz 40 - tych XX wieku (właśnie wtedy był najbardziej popularny, natomiast  twórczość Franka Sinatry obejmuje lata 40 aż do 90 XX wieku) i kojarzy się nam przede wszystkim z eleganckimi ubiorami, stylowymi fryzurami, żywotnymi prywatkami w wytwornych lokalach i pięknymi samochodami. Sam gatunek charakteryzuje się niezwykłą z lekkością, a poza tym jest rytmiczny i romantyczny, śpiewowi zwykle towarzyszą instrumenty dęte i klawiszowe jak fortepian czy pianino. Swing narodził się w latach 30- tych XX wieku w USA, ale jego rozkwit przypadł dopiero na kolejne dziesięciolecie, szczególnie po 1935 roku. Grany był przez tzw. big bandy a do tych najsławniejszych należały wówczas : bandy Counta Basiego, Benny'ego Goodmana i Glenna Millera. W okresie II Wojny Światowej swing był wyrazem walki z totalitaryzmem z narodowo socjalistycznym i komunistycznym i jednocześnie symbolem dekadenckiego Zachodu. Stał się też popularny wsród obywateli III rzeszy speciwiających się Hitlerowi. W ten sam sposób walczono z władzą sowiecką w karajach podporządkowanych Moskwie po 1945 roku. W okresie 1954 - 1954 władze kojarzyły swing głównie z bikiniarzami. Swing stracił na swojej popularności kiedy II Wojna Światowa dobiegła końca, a przemiany społeczne oraz gospodarcze uwarunkowane powrotem amerykańskich żołnierzy wracających do domu doprowadziły do narodzenia się swingu nowoczesnego i popularnej muzyki rozrywkowej.

A teraz uracze Was moimi ulubionymi screenami z tego koncertu