Moje ANTIDOTUM na jesienną chandrę to MUZAAAAAAAAAAAA cz. 1

Czuję się kaprawo, paskudnie wręcz... Nie mogę się na niczym skupić. Jak czytam książkę muszę po kilka razy czytać jedno zdanie, żeby coś zrozumieć. Jestem totalnie rozbita... Ciężko się do czegokolwiek zabrać. Wszystko z przymusu. Jeszcze ten zasmogowany Kraków... Uciekłoby się gdzieś w góry i to jak najprędzej. Tak ogólnie siedzę sobie wygodnie i słucham mojej cudownej muzyczki bez której nie wyobrażam sobie świata. Zasłuchana kompletnie i tak mi się błogo wtedy robi, tak lekko na ciele i duszy. Muzyka potrafi zdziałać cuda z duchem człowieka. Przy muzyce często tworze, pisze rysuje albo maluje ( bo wróciłam ostatnio do mojego starego hobby). Lubię też poczytać dobrą książkę. Akurat mam pod ręką pewien fajny kryminał autorstwa Kate Atkinson pt. Zagadki przeszłości. Kończę ją i zaczynam następną. Akcja toczy się w Cambridge ( w rodzinnym mieście Davida Gilmoura i Syd Barretta). Każda książka tej pani to część cyklu o detektywie Jacksonie Brodiem. Napisana tak, że czyta się lekko, dosłownie wchłania się tą książkę, do tego ten czarny angielski humor... Chwilami można się zdrowo uśmiać. Polecam...

 

 

Zapraszam do mojej magicznej muzycznej machiny czasu. Zapinajcie pasy i w drogę...

 

WELCOME TO THE MACHINE

Na pierwszy ogień pójdzie dziś Fish ze swoim boskim Cliche ( pl. Frazes). Bardzo mi się podoba ten utwór... Tfu, ja go ubóstwiam. Ten głos Fisha, ajajajajaj.... Po prostu bajka... Ostatnio dostałam straszną zajawkę  na Fisha i Marillion oczywiście z Fishem tylko i wyłącznie... Dla mnie nie ma Marillionu bez Ryby. Roznosi mnie jak słucham tego gościa. On coś ma w tym głosie. Toż to czarodziej. Poniższy utwór pochodzi z przepięknego albumu o tytule Vigil in a Wilderness of mirrors - niestety nie ma go tu w bazie :( kilka utworów zaledwie. Miodek dla uszu. Posłuchajcie, zagłębcie się w tą marillionową krainę. Jest w tym wytchnienie jakieś...

Zatem słuchamy Clishe... Dajmy się porwać magii Fisha...

 

Poniżej tekst genialnie przetłumaczony przez ś.p. Tomka Beksińskiego, człowieka, który czuł muzykę jak nikt inny. Dziękujemy Tomku

Cliche ( pol. Frazes)

 Mam reputację człowieka posiadającego dar słów

Typ romantycznego poety czy jakoś tak mówią

Trudno mi jednak wyrazić to, co czuję do ciebie

Bez napotykania starych, wytartych frazesów

Tę pieśń rozpoczynałem już wiele razy

Nigdy jednak nie udało mi się uniknąć tego, co ty nazwałabyś starym frazesem

Chcę powiedzieć, że cię potrzebuję, że tęsknię, gdy cię nie ma i że to los…

O właśnie, znowu frazes

Nie w tym rzecz, że jestem speszony czy nieśmiały, w końcu znasz mnie aż nazbyt dobrze

Chcę jednak, żeby była to pieśń wyjątkowa

I żebyś poznała, że napisałem ją wył‚ącznie dla ciebie

I dla nikogo innego

Dla mojej najlepszej przyjaciółki

Ukochanej

Czy potrzebuję pomocy?

Frazes?

Wszystko, co chcę ci powiedzieć, jest opakowane w stare frazesy

Tak długo czekałem, by cię odnaleźć,

Przeżyłem ból złamanego serca

Przeżyłem cierpienie

Lecz to już wiesz, przecież przeszłaś przez to samo

Dlatego właśnie chcę powiedzieć coś najszczerszego

Coś, co jak widzę sprowadza się do podstawowej prostoty

najlepszy jest stary frazes

Zawsze najlepszy jest stary frazes

Pozwolę więc, aby to był‚ ten najlepszy, stary frazes

Kocham Cię

Tekst polski by Tomasz Beksiński

 

 

Fish The Great Unravelling

 

 

Fish Family buisness

 

 

 

 

Fish Gentleman' s Excuse me

 

 

 

I jak? Cudownie co? Może jeszcze coś z Marilliona zarzucę.

 

Bez Lavendera się nie obędzie

 

 

Kayleigh także nie może zabraknąć.

 

 

Jeśli chodzi o Fugazi to również cudowna płyta... Niesamowity klimat, kunszt i w ogóle odjazd. Atmosfera jak w baśni.. Gdzieś pomiędzy jawą a snem...

 

Fugazi płyta przesłuchana przeze mnie w ostatnim czasie, chyba z 30 razy od dechy do dechy.

 

 

Marillion Chelsea Monday

 

 

Momentami cudownie zajeżdża Genesisami <3

 

 

Dobrze to teraz się jeszcze bardziej cofniemy w czasie, dużo wstecz bo aż do końca lat 60 - tych czyli najbardziej moje klimaty. Kasia przecież uwielbia lata 60 i 70 - te. A zatem zatrzymamy się na chwile w 1967 roku przy grupie Procol Harum w której jestem ostatnio zabujana. Uwielbiam czuć

ten powiew lat 60 - tych. Miłość do takich kapel jak ta nigdy nie przemija. W mojej pamięci zapisali się już na zawsze jako jedna z najwspanialszy grup rockowych na świecie grających ubóstwiany przeze mnie rock progresywny. Wspaniałe brzmienie, które rozkosznie muska nasze ucho, niczym delikatny powiew wiatru na wzgórzu, teksty, technika - KLASA sama w sobie, nieprawdaż? Tacy muzycy, mistrzowie jakich dziś rzadko można spotkać, którzy stworzyli muzykę ponadczasową, o której zapomnieć nam nie wolno, muzykę, która nas rozpieszcza...

 

Proszę Państwa, Whiter shade of pale ( polski tytuł : Bielszy odcień bieli)

 

 

A  poniżej polski tekst tego utworu

 

Przeszliśmy od fandanga

Do serii skocznych „gwiazd”

Czułem się jak po sztormie

Lecz tłum zagrzewał nas

Narastał szum i jazgot

I pułap się zatracił

Na znak, że w szkle znów widać dno

Kelner przyszedł z tacą

I było tak, że potem

W czas dziwnych opowieści

Jej twarz, już przedtem blada

Wpadła w bieli, odcień bielszy

To samo z siebie – rzekła

Jak jest naprawdę – widać

Lecz spojrzałem w swoje karty

I jej nie pozwoliłem

By w szesnastce dziewic Westy

Miała udać się na brzeg

I choć oczy miałem wciąż otwarte

Równie dobrze mógłbym zamknąć je

I było tak, że potem

W czas dziwnych opowieści

Jej twarz, już przedtem blada

Wpadła w bieli, odcień bielszy

To brzeg już – wyszeptała

Choć wokół było morze

Więc zabrałem ją przed lustro

I by mogła oprzytomnieć

Rzekłem – Tyś syreną chyba

i Neptuna pragniesz zwieść

Lecz tak smutny mi posłała uśmiech

Że od razu zgasł mój gniew

I było tak, że potem

W czas dziwnych opowieści

Jej twarz, już wcześniej blada

Wpadła w bieli, odcień bielszy

Jak muzyka jest chlebem miłości

Tak jej królem jest śmiech

A gdy tył się staje przodem

To bezecność cnotą jest

Moje usta, natenczas – jak kartka

Wyślizgnęły się mej głowie

I już śmiało daliśmy nurka

W to oceaniczne łoże

 

A teraz druga piękny utwór instrumentalny tej niesamowitej grupy czyli Repent walpurgis

 

 

 

Poniżej koncertowa wersja powyższego utworu...

 

 

Poniżej : Salty dog, utwór pochodzący z płyty o tej samej nazwie czyli Salty dog z 1969 roku jak dla mniej jeden z najwspanialszych albumów Procol Harum... Czuję się kompletnie znokautowana przez ich muzykę, która trafia głęboko do mojego serca, bez żadnych zahamowani. Pięknie się rozwija ten utwór. Słuchając go czuje się jakbym żeglowała.

 

Pożeglujemy trochę? Pewnie, z nimi popłynę chociażby na skraj świata.

 

Salty dog... czyli Solony pies...

 

 

Wszyscy na pokładzie, mamy prowadzić na wodzie!", słyszę kapitana krzyk,

"Zbadaj łódź, zastąp kucharza: nie pozwól nikomu przeżyć!"

Po drugiej stronie cieśniny, wokół Rogu: jak daleko mogą żeglarze polecieć?

Pokręcony kurs, umęczony cykl, nikt nie przeżył

Wypłynęliśmy w nieznane rejony, gdzie statki wpływają dla śmierci

Żaden wzniosły szczyt, ani solidna twierdza, nie pasują na (kapitańskie) oko naszego kapitana

Po 7. dniu choroby morskiej zawinęliśmy do portu

Piasek tak biały, morze tak niebieskie, to nie jest miejsce śmiertelników....

Odpaliliśmy działa, płonie maszt, z wiosłami ze statku na brzeg

Kapitan zapłakał, my żeglarze płakaliśmy: to były łzy radości

Teraz wiele księżyców i wiele czerwców od miesięcy i miesięcy minęło od znalezienia wyspy

Wilku morski, z dziennika marynarza: twoje świadectwo mojej własnej ręki (strony)

 

No i znów magiczny rok 1967.  W tym roku ukazał się singiel Homburg. Pragnę nadmienić iż w 67 roku ukazał się pierwszy album grupy Pink Floyd która powstała w 1965. Dwa  lata czekali Floydzi na ukazanie się ich pierwszego albumu. Wcześniej grali rythym bluesowe kawałki, covery.

 

Dobrze póki co zostajemy przy Procol Harum i Homburg

 

Czujecie głębię? Ja czuje. Jest bardzo namacalna. Wystarczy dać się zanurzyć.

 

 

Wieloletnia przyjaciółka twa, wzięła rzeczy, poszła precz

Zmięta pościel cała w szmince, w popielniczce tlący się pet

Lustro puste tkwi na ścianie, jej odbicie znikło gdzieś

Twoja ziemia niska dla niej, zbyt, niebo - za wysokie jest

U twych nogawek brudnych sznurówki plączą się

Kapelusz zaś do płaszcza nie pasuje, więc go zmień

Na wieży ratuszowej zegar śpiący już od lat

Gdy się zbudzi wnet się dowiesz, że poruszasz się już wspak

Że dla ciebie czas nieważny, bo samotność z czasu drwi

Słońce, księżyc oraz gwiazdy, nie prowadzą cię już dziś

U twych nogawek brudnych sznurówki plączą się

Kapelusz zaś do płaszcza nie pasuje, więc go zdejm

U twych nogawek brudnych sznurówki plączą się

A homburg na twej głowie już nie zdobi cię, boś na dnie

 

Conquistador przenosi nas w lata 70 - te (1972)

 

Ten utwór jest genialny!!!!!

 

 

Konkwistadorze twój ogier stoi

W potrzebie towarzystwa

I jak jakiś anioł w aureoli na czole

Śmierdzisz czystością

Widzę twoją zbroje na piersi

Już dawno straciła połysk

A w twoim śmiertelnym wyrazie twarzy

Nie ma znaków które będą dostrzeżone

I chociaż miałem nadzieję coś znaleźć

Nie widziałem żadnego węzła do rozsupłania

Konkwistadorze siedzący sęp

Na twojej srebrnej tarczy

A w twej zardzewiałej pochwie teraz

Piasek zebrał ziarna

I choć inkrustowane diamentami ostrze

Nie zostało jeszcze splądrowane

Morze obmyło twoją twarz

Zabierając wystarczająco

I chociaż miałem nadzieję coś znaleźć

Nie widziałem żadnego węzła do rozsupłania

Konkwistadorze nie ma czasu

Musze spłacić swój szacunek

I choć przybyłem by z ciebie drwić

Teraz odchodzę z żalem

I jak mrok zaczyna zapadać

Widzę że nie ma, tylko wszystko

I choć przyszedłeś z podniesionym mieczem

Niczego nie podbiłeś, tylko poległeś.

I chociaż miałem nadzieję coś znaleźć

Nie widziałem żadnego węzła do rozsupłania

Wreszcie przyszedł czas na Grand hotel, najlepiej posłuchać całego albumu. Coś niesamowitego.

 

Polecam gorąco, nie pożałujecie. Wssysa jak Czarna Dziura. A jak fajnie się tworzy przy tym.

 

 

Przyznajcie że nie da  się tego nie lubić?

 

Grand hotel

 

Dziś śpimy w jedwabnej pościeli

Pijemy dobre wino i jemy rzadkie mięsa

Kręcąc się na karuzeli i obstawiając w kasynie

Szczęście najpierw przyspiesza a potem się rozpływa

To świeca, to żyrandol

To srebrny i krystalicznie czysty talerz

To serenada i sarabanda

W nocach w hotelu Grand

Dziś jemy w hotelu Ritz

Złote naczynie na każde życzenie

Ściany pokryte lustrami i aksamitne draperie

Wytrawny szampan i pękające winogrona

Sola i Oeufs Mornay

Ciastka z kremem i brzoskwinie w ogniu

Kelnerzy tańczą na palcach

w nocach w których jemy w hotelu Ritz

Jeszcze jeden toast na powitanie poranka

Jedzenie i picie tańczą do świtu

Gdzie moja kontynentalna narzeczona?

Skoczymy w bok po europejsku

Poranne szczypanie i kąsanie

(Te francuskie dziewczyny zawsze lubią powalczyć)

To serenada i sarabanda

W nocach w hotelu Grand

W nocach w hotelu Grand

 

 To co zostajemy na razie w latach 60 -tych i 70 - tych? Podoba Wam się klimat. Tylko troszeczkę go zmienimy bowiem posłuchamy sobie teraz King Crimson (polska nazwa grupy to Karmazynowy Król) zespół którego muzyka zafascynowała mnie do tego stopnia, że nie ma dnia, żebym ich posłuchała. Karmazyn niczym jakiś Czarodziej zaczaił się na mój umysł i sprawił, że nie potrafię żyć bez jego muzyki od jakiegoś czasu. W sumie King Crimson znam nie od dziś, ale jakieś 7 lat i od tamtej pory często do nich wracam. Pierwszym utworem który usłyszałam było oczywiście Epitaph (Epitafium - napis nagrobny)

 

 Utwór ten natychmiast wpadł mi w uszko, a do tego poruszył moje czułe serce w niesamowity sposób.

 

Poniżej : pierwsza wersja tego utworu

 

 

Poniżej : druga wersja tego utworu

 

 

 

 

 

Epitafium

 

Mur na którym pisał prorok
Pęka w szwach.
W narzędziach, które niosą śmierć
Światło słońca jasno lśni.
Gdy każdy człowiek jest rozdarty
przez koszmary i przez sny,
Nikt nie złoży wieńca laurowego
Gdy cisza zagłusza krzyki.

Chaos będzie moim epitafium.
Gdy pełznę zepsutą ścieżką
Jeśli ją pokonamy, możemy wszyscy usiąść i się śmiać.
Ale obawiam się że jutro będę płakał.
Tak obawiam się że jutro będę płakał.
Tak obawiam się że jutro będę płakał.

Pośród żelaznych losu bram,
Nasiona czasu zostały zasiane.
I podlane uczynkami tych,
Którzy wiedzą i wiedzieli;
Wiedza jest zabójczym przyjacielem
Jeśli zasad nikt nie ustala.
Los całej ludzkości widzę że
Jest w rękach głupców.

Mur na którym pisał prorok
Pęka w szwach.
W narzędziach, które niosą śmierć
Światło słońca jasno lśni.
Gdy każdy człowiek jest rozdarty
przez koszmary i przez sny,
Nikt nie złoży wieńca laurowego
Gdy cisza zagłusza krzyki.

Chaos będzie moim epitafium.
Gdy pełznę zepsutą ścieżką
Jeśli ją pokonamy, możemy wszyscy usiąść i się śmiać.
Ale obawiam się że jutro będę płakał.
Tak obawiam się że jutro będę płakał.
Tak obawiam się że jutro będę płakał.
Płakał...
Płakał...
Tak obawiam się że jutro będę płakał.
Tak obawiam się że jutro będę płakał.
Tak obawiam się że jutro będę płakał.
Płakał...

 

 

Piękne słowa, piękna muzyka, porażająco doskonałe DZIEŁO

 

Okay, to teraz mój ulubiony kawałek, mój numer jeden jeśli chodzi o kawałki tej grupy.

 

Czas na 21 th Century Schizoid Man - świetnie się czuje słuchając tego kawałka, taki psychodeliczny fenomen, totalnie zwariowany

 

 

 

 

Schizofrenik 21 wieku

 

Kocia łapa, stalowy pazur
Neurochirurg krzyczy nienasycony
U zatrutych wrót paranoi
Schizofrenik 21 wieku

Krwawe tortury; drut kolczasty
Polityczny stos pogrzebowy
Niewinni napalmem poparzeni
Schizofrenik 21 wieku...

Nasienie śmierci, ślepa chciwość
Głodujące dzieci na żer poetów
Może nie liczyć na żadne spełnienie
Schizofrenik 21 wieku...

(tłumaczenie Tomka Beksińskiego)

 

Dziwny tytuł, dziwne słowa, dziwne brzmienie może Wam się wydać, ale utwór kapitalny, tysiące niesamowitych wariacji idealnie harmonizujących ze słowami z ich znaczeniem. Kocham tą dzikość w ich muzyce. Ci muzycy to prawdziwi spece od kombinacji i eksperymentów muzycznych i za tą oryginalność ich ubóstwiam najbardziej. Kocham NIEBANALNOŚĆ w MUZYCE przede wszystkim... Bo muzyka musi oddawać w pełni barwę naszych emocji to co chcemy przekazać w sposób niebanalny, nie może być pusta bez przekazu, bo wtedy jest do dupy...  Ta piosenka napisana pod koniec lat 60 - tych, a tak doskonale odnosi się do dzisiejszych czasów. Jakby muzycy przewidzieli wszystko jak będzie.

 

In the wake of Poseidon kawałek nieco spokojniejszy od poprzedniego, ale jakże ujmujący duszę, otulający zmysły, podniosły.

 

 

Przebudziwszy Poseidona ( moje tłumaczenie tytułu z kontekstu)

 

Plato złożył zimne okryte bluszczem oczy
Pułapce prawdy w kościach i globie.
Monety Harlequin'a bezcelowymi grami
Szydzą w papuzich sukniach.
Dwie kobiety płaczą, dama purpurowego ekranu
Roni gwałtowne teatralne deszcze.
Podczas gdy ciemności we śnie północnej królowej
Znają ból każdego człowieka.

W powietrzu, ogniu, ziemi i wodzie
Świat w podziałce.
Powietrze, ogień, ziemia i woda
Balans zmian
Świat w podziałce
Na skalach.

Królowie biskupi kręcą ostrzem wyroków
Zdrapują wiarę z grobów bezimiennych.
Zbierają popiół i piasek skarbów czarownic
Linami i łańcuchami do tortur dla niewolników
Którzy przy kominku strachu sfermentowanych słów
Wtedy wychowują by zepsuć ucztę;
Podczas gdy w przejściu zwariowany mężczyzna się uśmiecha
On przejmuje się tym najmniej.

Ręce bohaterów odsączają kamienie dla krwi
By naostrzyć nóż to łuskowania.
Ślepi Magowie z wizją światłości
Zarabiają na śmierć w grozie życia.
Ich dzieci klęczą przed Jezusem dopóki
Nie nauczą się wartości gwoździa;
Podczas gdy wszyscy wokół naszej Matki Ziemi
Czekają zbalansowani na podziałce.

 

Moonchild - delikatnie i pięknie, pozwala się zagłębić w dźwięk i sens. Odpływasz, odpływasz, odpływasz, pozwalasz się zanurzyć zmysłom w głębi muzyki...  Na moment się wycisza, tak gdzieś w połowie by po chwili wprowadzić w inny zupełnie stan ducha, rozpieszcza nas nowymi dźwiękami, nasyca uszy niezwykłymi wariacjami instrumentalnymi. To jest to co uwielbiam u Karmazynów... Karmazynowe dźwięki inne niż wszystkie.

 

 

 



 

 

Dziecię Księżyca

 

Wołają na nią Dziecię Księżyca
 Tańczące w mieliznach rzeki
Samotne dziecko Księżyca
Śniące w cieniu wierzby.

Mówiące dziwnie do pajęczyn drzew
Śpiące na stopniach fontanny
Machające srebrnymi różdżkami do piosenki nocnych ptaków
Czekające na słońce w górach

Ona jest dziecięciem Księżyca
Zbierającym kwiaty w ogrodzie
Śliczne dziecko Księżyca
Dryfuje w echach godzin.

Żeglujące na wietrze
w mleczno białej sukni
Upuszczające okrągłe kamienie na tarczę słońca
Bawiące się w chowanego
z duchami świtu
Czekające na uśmiech dziecka Słońca.

 

Ależ mnie urzekł ten utwór.

 

Wyciszyłam Was  a teraz trochę pogłośnię tym utworem, który równie mocno uwielbiam.

 

The Court of the Crimson King

 

 

 

Poniżej : wersja koncertowa

 

 

 

Dwór Króla Karmazynu

 

Łańcuchy rdzawe księżyców z celi
Zgruchotał słońca blask
Więc ruszam w drogę poza widnokrąg
Bo turniej zacząć czas
By chór zaśpiewał w odwiecznej mowie
Purpurowy grajek dmie we flet
Dla dworu Króla Karmazynu
Trzech kołysanek wznoszą zew

Dzierżący klucze wszego miasta
Marzeniom daje kres
Ja czekam u pielgrzyma wrót
Mój plan tak skąpy jest
Królowej czerni żałobny marsz
Sprowadzi ognia wiedźmę w gród
Gdy dźwięknie pęknięć dzwonów fałsz
Na dwór ją wezwie Belzebub

Ogrodnik wieczną wsadza zieleń
A miażdży stopą kwiat
Ja ścigam bryzę z grani statku
By poczuć słodycz i kwas
A żongler wznosi rękę swą
I z wolna jak żarna ruch
Orkiestra rozpoczyna grać
Na dworze Władcy Much

O świcie mędrcy mówią dowcip
A wdowy ronią łez mnóstwo
Ja gonię by pojąć wróżby znaki
A spełniam jej oszustwo
Zaś żółty błazen nie bawi się
Lecz lekko w sznurkach gmera
I śmieje się gdy kukieł tan
Snują ludzie u Lucyfera

 

Zostańmy jeszcze troszkę w tych czasach i otwórzmy Drzwi do świata Jima Morrisona. Mam nadzieję, że lubicie The Doors tak jak ja. Zostawiamy zatem brytyjski rock progresywny i jedziemy do Ameryki Północnej w latach 60 i 70 - tych. Robi się odrobinę luźniej The Doors to mieszanka rocka z bluesem, myślę że też dadzą się kochać. Przedstawię Wam kilka moich ulubionych utworów tej niezwykłej grupy. Jest ich mnóstwo szczerze mówiąc, ale jakbym chciała wszystkie omawiać to bym do rana się nie wyrobiła.

 

Light my fire to utwór bardzo kultowy i jednocześnie bardzo kontrowersyjny, w tamtych czasach narobił trochę zamieszania w muzycznym świecie. Dlaczego? A  po tego że w kawałku tym Morrison umieścił słowo higher czyli "na haju, odlatywać, terminy te odnoszą się oczywiście do doznań po spożyciu narkotyków. Jak wiadomo wokalista Jim Morrison narkotykami nie gardził, a wręcz przeciwnie, one też przyczyniły się niestety do jego przedwczesnej śmierci (miał 27 lat). Narkotyki pozwalały mu uciec do innego świata, oderwać się od rzeczywistości, podsuwały różne obrazy które w niesłychany sposób opisywał słowami i muzyką. Pewnie dlatego jest ona tak porywająca dla współczesnych słuchaczy jak była dla tych którzy żyli w tamtych czasach i nie tylko.

 

 

 

"Wznieć We Mnie Ogień"
Wiesz, że byłoby to nieprawdą
Wiesz, że byłbym kłamcą
Gdybym ci powiedział
Dziewczyno
Nie mogliśmy być na większym haju

Chodź, kochanie wznieć we mnie ogień
Chodź, kochanie wznieć we mnie ogień
Spróbuj rozpłomienić noc

Czas wahania jest już za nami
Nie czas na zanurzanie się w błocie
Spróbuj, teraz możemy tylko stracić
A nasza miłość przerodzi się w pogrzebowy stos

Chodź, kochanie wznieć we mnie ogień
Chodź, kochanie wznieć we mnie ogień
Spróbuj rozpłomienić noc

Czas wahania jest już za nami
Nie czas na nużanie się w błocie
Spróbuj, teraz możemy tylko stracić
A nasza miłość przerodzi się w pogrzebowy stos

Chodź, kochanie wznieć we mnie ogień
Chodź, kochanie wznieć we mnie ogień
Spróbuj rozpłomienić noc

Wiesz, że byłoby to nieprawdą
Wiesz, że byłbym kłamcą
Gdybym ci powiedział
Dziewczyno
Nie mogliśmy być na większym haju

Chodź, kochanie wznieć we mnie ogień
Chodź, kochanie wznieć we mnie ogień
Spróbuj rozpłomienić noc

Spróbuj rozpłomienić noc
Spróbuj rozpłomienić noc
Spróbuj rozpłomienić noc

 

 

Touch me jak dla mnie niesamowicie porywający, gorący, mocno zakręcony. Uwielbiam brzmienie głosu Jima, tą lekkość śpiewania, tą melodie. Jego teksty i głos pisały opowieści które pokochały miliony fanów  na świecie. MAGIA istna MAGIA. Magia namalowana głosem Jima. Nie tylko Jim rzecz jasna tworzy te historie, ale cały The Doors. Wspaniałe partie klawiszowe Manzarka oddziałują na muzykę, którą słyszymy. To jest niesamowite... Czasem brak słów by wyrazić zachwyt.

 

 

 

 

"Dotknij Mnie"

Yeah! Dalej, Dalej, Dalej, Dalej
Dotknij mnie, kochanie
Czy nie widzisz, że się nie boję?
Co było obietnicą, którą złożyłaś?
Czemu nie chcesz powiedzieć mi, co ona mówiła?
Co było obietnicą, którą złożyłaś?

Będę cię kochał póki niebo nie powstrzyma deszczu
Będę cię kochał póki gwiazdy nie spadną z nieba dla mnie i dla ciebie

Dalej, Dalej, Dalej, Dalej
Dotknij mnie
Czy nie widzisz, że się nie boję?
Co było obietnicą, którą złożyłaś?
Czemu nie chcesz powiedzieć mi, co ona mówiła?
Co było obietnicą, którą złożyłaś?

Będę cię kochał póki niebo nie powstrzyma deszczu
Będę cię kochał póki gwiazdy nie spadną z nieba dla mnie i dla ciebie

Będę cię kochał póki niebo nie powstrzyma deszczu
Będę cię kochał póki gwiazdy nie spadną z nieba dla mnie i dla ciebie

Cóż za obietnice złożone przez mężczyznę. Wierzycie Jimmy' emu Dziewczyny?

 

ALABAMA / whisky bar - Nieziemski. Kocham Bluesa, kocham, kocham. Po prostu mniam. Zaraz mi wpadła w ucho. Od pierwszego przesłuchania. Serio. Niech Was rozrusza ten utwór. Jak nie przepadacie za bluesem to polubicie. Mam nadzieje  

 

 

Poniżej : wersja koncertowa.

 

 

Więc pokaż mi drogę
Do następnej knajpy z whisky
O, nie pytaj dlaczego
O, nie pytaj dlaczego

Pokaż mi drogę
Do następnej knajpy z whisky
O, nie pytaj dlaczego
O, nie pytaj dlaczego

Bo jeśli nie znajdziemy
Następnej knajpy z whisky
Powiadam ci, że umrzemy niechybnie
Powiadam ci, że umrzemy niechybnie
Powiadam ci, powiadam ci
Powiadam ci, że umrzemy niechybnie

O, księżycu Alabamy
Teraz musimy się pożegnać
Zgubiliśmy starą dobrą mamę
I musimy wypić whisky, o, wiesz dlaczego

O, księżycu Alabamy
Teraz musimy się pożegnać
Zgubiliśmy starą dobrą mamę
I musimy wypić whisky, o, wiesz dlaczego

Więc pokaż mi drogę
Do następnej maleńkiej
O, nie pytaj dlaczego
O, nie pytaj dlaczego

Pokaż mi drogę
Do następnej maleńkiej
O, nie pytaj dlaczego
O, nie pytaj dlaczego

Bo jeśli nie znajdziemy
Następnej maleńkiej
Powiadam ci, że umrzemy niechybnie
Powiadam ci, że umrzemy niechybnie
Powiadam ci, powiadam ci
Powiadam ci, że umrzemy niechybnie

O, księżycu Alabamy
Teraz musimy się pożegnać
Zgubiliśmy starą dobrą mamę
I musimy wypić whisky, o, wiesz dlaczego

 

People are strange - czyli Ludzie są dziwni. Oj tak są. Ludzie nas otaczający bywają niekiedy bardzo dziwni. Ten utwór zasłyszany już dawno szybko wpada w ucho i w pamięć. Ujmuje prawdziwością jak zwykle. Bo muzyka The Doors jest prawdziwa jak cholera.

 

 

 

 

 

Ludzie są dziwni

 

Ludzie są dziwni gdy jesteś inny
Twarze są wstrętne gdy jesteś sam
Kobiety wydają się nieznośne gdy jesteś niechciany
Ulice są nierówne gdy jesteś przybity

Gdy jesteś inny
twarze wyłaniają się z deszczu
Gdy jesteś inny
nikt nie pamięta twojego imienia
Gdy jesteś inny
Gdy jesteś inny
Gdy jesteś inny

Ludzie są dziwni gdy jesteś inny
Twarze są wstrętne gdy jesteś sam
Kobiety wydają się nieznośne gdy jesteś niechciany
Ulice są nierówne gdy jesteś przybity

Gdy jesteś inny
twarze wyłaniają się z deszczu
Gdy jesteś inny
nikt nie pamięta twojego imienia
Gdy jesteś inny
Gdy jesteś inny
Gdy jesteś inny, tak

Gdy jesteś inny
twarze wyłaniają się z deszczu
Gdy jesteś inny
nikt nie pamięta twojego imienia
Gdy jesteś inny
Gdy jesteś inny
Gdy jesteś inny

 

 

To tyle na dziś Kochani. Mam nadzieje, że udało mi Was wdrożyć w klimat tych utworów, które przedstawiłam w tym poście. Jeśli kogoś udało mi się przekonać do tych cudownych magicznych kawałków to bardzo się cieszę. Do usłyszenia.

 

 

"Motelowy Blues"

Ciągle w drogę wpatruj się
Nie puszczaj kółka z rąk
Ciągle w drogę wpatruj się
Nie puszczaj kółka z rąk
Tak, motel jest już blisko
Zabawa niedaleko stąd
Tak, zaraz za tą budą
Jest małych domków rząd
Tak, zaraz za tą budą
Jest małych domków rząd
W sam raz dla takich ludzi
Którzy płyną pod prąd
Kręć się, kręć, mała, kręć
Kręć się, kręć, mała, kręć
Kręć się, kręć, mała, kręć
Kręć się, kręć
Kręć przez całą noc
Szara damo
Szara damo
Zaklęcie zrzuć
Zaklęcie zrzuć
Zbaw to miasto
Zbaw to miasto
Już!
Gdy wstałem tego ranka
Wypiłem piwo sam
Gdy wstałem tego ranka
Wypiłem piwo sam
Przyszłość jest niepewna
Koniec stoi u bram
Kręć się, kręć, mała, kręć
Kręć się, kręć, mała, kręć
Kręć się, kręć, mała, kręć
Kręć się, kręć
Kręć przez całą noc


Poznaj historię zmian tego tłumaczenia

"Motelowy Blues"

Ciągle w drogę wpatruj się
Nie puszczaj kółka z rąk
Ciągle w drogę wpatruj się
Nie puszczaj kółka z rąk
Tak, motel jest już blisko
Zabawa niedaleko stąd
Tak, zaraz za tą budą
Jest małych domków rząd
Tak, zaraz za tą budą
Jest małych domków rząd
W sam raz dla takich ludzi
Którzy płyną pod prąd
Kręć się, kręć, mała, kręć
Kręć się, kręć, mała, kręć
Kręć się, kręć, mała, kręć
Kręć się, kręć
Kręć przez całą noc
Szara damo
Szara damo
Zaklęcie zrzuć
Zaklęcie zrzuć
Zbaw to miasto
Zbaw to miasto
Już!
Gdy wstałem tego ranka
Wypiłem piwo sam
Gdy wstałem tego ranka
Wypiłem piwo sam
Przyszłość jest niepewna
Koniec stoi u bram
Kręć się, kręć, mała, kręć
Kręć się, kręć, mała, kręć
Kręć się, kręć, mała, kręć
Kręć się, kręć
Kręć przez całą noc


Poznaj historię zmian tego tłumaczenia